inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.738):

Emotiesurvival

Ik start een tocht,
Vol goede moed.
De vogels tsjilpen vriendelijk.
Ik ben blij.

Het begin van mijn tocht.
Het gaat heel goed.
De wind juicht me toe.
Ik ben trots.

Ik ga verder met mijn tocht.
Bijna val ik.
De diepte staart me aan.
Ik ben bang.

Zo gaat mijn tocht.
Gewoon doorgaan.
De eindstreep houd me bezig.
Ik ben moedig.

Mijn tocht gaat door.
Te vroeg gejuicht.
Au, een snijwond valt me aan.
Ik ben verdrietig.

De tocht is moeilijk.
Het moet lukken.
De muggen denken me te kunnen helpen.
Ik ben boos.

Dan nadert het einde van mijn tocht.
Ik voel m’n hart, m’n spieren.
Een klein meertje kan me redden.
Ik ben verbaasd.

Het einde van mijn tocht.
Eigenlijk ging het best goed.
Met hulp van lieve moeder natuur.
Ik schaam me.

Nu ik terugkijk op die tocht.
Maken emoties zich over mij de baas.
Ik zie het weer.
Blijheid, trots, angst, moed, verdriet, woede, verbazing, schaamte
Zo gaat een survival,
Zo gaat het leven.

Schrijver: A.J. Verbeek, 24 mei 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 183

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)