Netgedichten

netgedicht (nr. 32.929):

een kruik vol gedachten

onderhuids
terwijl de avond over het licht scheert
het leven meeneemt
zodra de traagste wijzers lonken
naar het ratelend gewicht
der waarden

heftig
aan het einde en van jarenlang
vermeden

alsof het dwingt tot schrapen
nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling
van werkelijkheid

zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste
adem

barsten
vraagtekens uit
in een ander verdwijnen en nesten vol zelfbeelden

in zilte gedichten
wanneer woorden steeds dichter
bij elkaar worden gezet

getatoeëerd
op rode takken en vastgebonden taal

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 mei 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

een kruik vol gedach

3.7 met 17 stemmen

565

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

pelgrim, 15 jaar geleden

bijna dwingend 'op weg naar' geschreven, kopje onder, boven, in-uit, snakkend, verlangend, hou me vast, laat me gaan, -een barsten....... Prachtig geschreven mevrouw.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Vraagtekens te over in dit aardse, heel mooi deze gedachten!

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Misschien vinden we in de adem van ons zijn het licht. De taal van liefde geschreven in de levensboom. Mogen, kunnen we ons daar in wentelen. Prachtig geschreven!

pama, 15 jaar geleden

Het vraagteken houdt in; " Houden we de geest in de "kruik" of gaat hij net zolang te water tot hij barst" ? Heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending: