Elke keer opnieuw

peppels kwispelen
met hun toppen in buurtwegen
een muze van trots
oh, zo eerlijk, zo vrij

bladeren dempen gekruist
als druppels van één toon
met kleuren en schaduwen
dat vormen kent

wijd vertakt is in het licht
net als woorden, die opgaan in noten
door de winden van het hart
bloed en adem

tussen land en sterren
in de lucht van licht, daad en woord
onder de dagelijkse zon
van leven op aarde

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 218