inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.901):

Tussen de boterbloemen

mijn leven wacht in boterkelkjes, glanzend
als het zonlicht lacht

waar de wereld lente fluistert tussen bomen
en de dauw van vele morgens, lopen tranen naar die dag
waarop alles zwarter werd

niets leek zich nog mooi te dromen
niets

was kleurig, toen jouw leven als voorgoed
naar binnen keerde, eindeloos verloren aan die
veel te vroege dood

thuis trok ik m’n kleren uit, verbrandde de zon
en liet de was in manden wonen
hield me groot en vroeg de maan

haar licht te schijnen, langs de oevers van de nacht


Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi, 2 juni 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 328

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
3 juni 2010
Email:
cobytjeertlive.nl
Zo ontroerend mooi... ik ben er stil van.
Naam:
Quicksilver
Datum:
3 juni 2010
Email:
dvdvthhotmail.com
Zo verdrietig, maar o zo mooi beschreven!
Naam:
Hanny
Datum:
3 juni 2010
Email:
hanny.vanalphenquicknet.nl
Mijn leven wacht in boterkelkjes...niets leek zich nog mooi te dromen...prachtige regels in dit
droef doch fraai gedicht.
Naam:
annabel
Datum:
3 juni 2010
Email:
annekestziggo.nl
Wat een mooie beeldende manier om je verdriet te beschrijven!
Naam:
marije Hendrikx
Datum:
3 juni 2010
Email:
maryama37hotmail.com
wat is dit prachtig en ontroerend.....en dan die boterkelkjes......
Naam:
Astrid v
Datum:
3 juni 2010
Email:
astridvoermanhotmail.com
Heel mooi en ontroerend geschreven.
Naam:
Martien Montanus
Datum:
2 juni 2010
Jij schijnt haar licht door dit mooi emotioneel schrijven Switi Lobi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)