inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.270):

Hoge toon

Lopend in uitgewiste sporen
neemt de natuur mij in zich op
ik ben waar niemand mij kan horen
een krijsende papieren prop

rollend langs rulle waterkanten
laat ik alle woorden drijven
van de gestorven bloedverwanten
die mij hartenkreten schrijven

op hoge toon snijd ik hun fluitjes
uit dode stengels van het riet
door deze zingende geluidjes
hoor ik mijn eigen schreeuwen niet.

Schrijver: dick panman, 15 juni 2010


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 835

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

pelgrim, 15 jaar geleden
Mooie tonen klinken er in dit gedicht.
marije Hendrikx, 15 jaar geleden
pijnlijk mooi.........
irene verkerke, 15 jaar geleden
Zeer..gewaardeerd!
pama, 15 jaar geleden
In dit mooie gedicht overstem jij jezelf niet, heel mooi.
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Mooi gedicht.
Wee, 15 jaar geleden
Ik hoor de pijn ... Prachtig schrijven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)