Veluwe-view
Ik zag een veld vol stevige zonnebloemen,
verbaasd dat zoiets hier mogelijk was en
daarboven zwarte kraaien, je kent het wel,
deze keer als levend schilderij van mijn
beroemde zielsgenoot Van Gogh, Vincent ja,
een depressieve aap zonder prozac helaas,
de trein raasde voort, maar dat gele beeld
raakte mij als nooit tevoren, boezemde mij
angst in, verbijstering, was het voorschouw?
voorspelling? Ik ben ook al zeven-en-dertig!
en daarbij lang niet zo beroemd, maar dat
was hij ook niet tijdens zijn rauwe leven,
één troost, dat wel, even begeesterd en
even verdrietig hunkerend naar minnaressen.
Geplaatst in de categorie: schilderkunst