Stuifmeel,

Twijfel zaait onnavolgzame
schaduwen over stoffige paden,
doelen die in de loze engten
van de verten lagen, bleven
verscholen achter luchtkastelen
en onbereikbaar bleken,
zorgeloos was ik vertrokken,
met gebonden handen aan
weerszijden van de akkers,
strijkend langs goudgele aren,
verwaait het stuifmeel van
rusteloze zielen tot waar de
wereld reikt, waarop ze zijn
gedoogd. Maar vertrouw de
richting niet, alleen de liefde
blijft toegankelijk en echt, al
zijn haar velden veel gemaaid,
naast de sterren waarop zich het
leven hecht, maar de hemelen
die blijken te zijn gelogen.

“ De amoris non est disputandum ”
Over de liefde valt niet te twisten.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 28 juni 2010

pebmartenskpnmail.nl

Stuifmeel van de liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 254