inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.738):

Gong

Ergens moest je zijn
en overal ben je,raakte
je achter de schermen
van de dood? In alles
te willen sterven, dicht
bij me als vluchtige
gedachte, als zucht
ontvloot, te willen
schrijven, wat klonk wat
al geschreven was, gevat
in een laatste woord wat
in me overschoot, de toon
bleef zwerven in een vreemde
tongval van de wind en de
verwachting in wat je zong
en daar alles tussen in.
In je vertrek weerklonk de
diepe stem van een bronzen
gong, de eindigheid voorbij,
gekozen vrijheid resoneert
in klankenvolle beeltenissen van
jouw afwezigheid, ongenaakbaar,
althans voor mij, lui jij morgen
de vrijheidsklok, zoals je beweert?


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 10 juli 2010


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 512

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hans, 15 jaar geleden
Indrukwekkend ruim geschreven, je creeert een nieuwe vrijheid.
kerima ellouise, 15 jaar geleden
het beweren van het onbekende laat vrijheid verlangen naar het onbegrensde, de gong als signaal...heel mooi Pama!
Ilse, 15 jaar geleden
Weer een prachtige omschrijving van een dilemma bij een afscheid die niet helemaal in balans is.
Weer met genoegen gelezen.
Leo, 15 jaar geleden
Het dubbele gevoel om afscheid te moeten nemen en de ander de ruimte te gunnen met pijn in het hart. Pracht gedicht.
Harry, 15 jaar geleden
Persoonlijke vrijheid is het hoogste goed, maar hoe vrij is vrij? Prachtig neergezet.
ingridvoerman, 15 jaar geleden
Heel mooi.
pelgrim, 15 jaar geleden
Misschien is vrijheid wel de basis van ons mens-zijn, en onvrijheid enkel een begrip van ons zelf in gedachten? En klinkt de gong immer en altijd, gelijk ons tikkend hart.
Een bijzonder mooi gedicht, opgemaakt al kijkend door de sluiers van de tijd!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)