vervolg
ik geef je geen dromen meer
noch zet de kersenboom voor je klaar
op de puinhopen
van de oude rivier
waarin alles lijdzaam stil wordt
vanaf hier
open ik mezelf wel
en de tijd, de deuren van het rouwbeklag
zullen voor het grijpen liggen
ogenblikken zoals ze zijn
zoals ik ben
wanneer de nacht voorbij moet
en ik rond en rond draai
in de magerte van mijn vrouwenhoofd
onduidelijke geluiden die duidelijk
horen te zijn, binnen en buiten
en als ik slapen wil
verder en op dit moment
van verbeelding
aangestreept voortvloeiend
tussen stroom en overstroom
nieuw zoals de rivierwind
en het water dat leeft
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 10 juli 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
vervolg 3.0 met 18 stemmen 
265
265
Geef je reactie op deze inzending: