de val van eenzaamheid
wakker in een droom
wil ik uit
de wereld stappen
voorzichtig
een stapje over de rand
en dan
dan zal ik vallen
vallen
tot ver voorbij
het diepe
vallen
zover
totdat ik zweef
zweef
in het oneindige
het vochtige van
troost
één word met mijn wens
als een onzichtbare kring rondom
stilte
afgesneden
van de richtingen
die mij niet toebehoorden
zoals wind
in bladeren verzonken
maar ook in beweging
zonder tijd
zachtmoedig
aan de dood ontkomen
aan de verbinding
met mij
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 21 juli 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wetende dat de tijd wacht en je voet de aarde weer vindt.
Ik ging een stukje mee...