inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.922):

Vilten voetjes

Smachtend naar het Groene Goud
ontwaar ik vele dromen

In het Maanlicht hoor ik niets
wat mijn Hart vervullen kan

Uren leeg en zonder weemoed
ook de Toekomst is nog ver

In mijn oorschelp heerst de Stilte
van een onbewogen lied

Van diepte en van dalen
Dralen wordt mijn hoogste nood…

Hoor die vilten voetjes stappen
op een harde ondergrond

Passen dansen op het vallen
van de Morgen –nu de Zon komt-

Ongeborgen voor het ongecontroleerde
van het hoofd

Helse massa’s, haast en honger
naar hun werk; het hart is dood!


Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/

Schrijver: Irmlinda de Vries, 27 juli 2010


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 155

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)