stil leven

's nachts weet ze waar ze is
ze komt vanzelf thuis
in het donker valt ze
vloeibaar samen met tijd en ruimte
de locaties plakt ze naadloos aan elkaar

in een eeuwenoude, holle ruimte
vallen trage waterdruppels
in het water ziet ze het verloren kind
dat niet weet waar het hoort
de kleine mond zal niet spreken

ze grijpt in het water naar het onvoltooide verleden
tot leven moet het gewekt worden
ze legt de handen op het smalle hoofd
van het altijd zwijgende kind
het weet niet waar het hoort

als ze ontwaakt ziet ze de leegte,
het venster en de zon
ze weet niet waar ze is
dan zingt ze
zacht zingt ze zich los van zichzelf

tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 186