voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.136):

diepe weemoed

verraad mij niet
zwevende kleine stemmen

blijf zacht in het najaar
het water en de dagen voorbij
licht
als verwachting
of een groet in ieder oor

zing boven zij die rouwen
samengedrukt worden door een doornen heg
wanneer de leegte over hen ademt
eens stil, vol en vrij

wacht boven het gewelf van de wind
de halmen die beven en op hun knieën vallen
omdat niets meer overblijft, vreemd
aan alles

en aan het landschap, in het zuiden bedekt

vertel over stromen, vertel
over stormen, vlieg rondom

maar verraad mij niet
wanneer ik te lang in woorden
blijf hangen

en al gestorven
tussen jullie lijfjes wieg

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 2 augustus 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.0 met 14 stemmen

387

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Laat in de doornen heg de donzen veren zingen.
Laat woorden als een warme deken mijn hart omringen.

Zo heel mooi dit schrijven Kerima!

pelgrim, 15 jaar geleden

een intens, mooi nederig gebaar!

wietewuiten, 15 jaar geleden

letters in velours die donswarme verzen maken.

Astrid V, 15 jaar geleden

Een zacht gedicht, vol van weemoed dat klinkt als een groet in ieder oor wanneer de leegte over hen ademt. Prachtig verwoord!

amanda malinka, 15 jaar geleden

Het lijkt een oprecht gebed...

ingridvoerman, 15 jaar geleden

als een sprookje,zo mooi..

Geef je reactie op deze inzending: