Netgedichten

netgedicht (nr. 34.180):

Heel gewoon ?

Ween niet op wat
gestorven is, haar
frêle schim op winden
rust, begeleid de leeuwerik
- in volle vlucht - in een
oneindige klim, naar
dat ene streepje licht,
ontrokken aan de
duisternis, een
smetteloze vlam, met
haar vonken mijn hemel
heeft ingericht en tegelijk
alle hete as ontnam,
gebalsemd hart in een
lauwerenbad, hoofd
gekranst met geurend
duizendschoon en menig
doolhof heeft ontward, haar
kracht ons heeft ingelijfd,
tijd verstard haar beeltenis,
géén smart weerspiegelt in
een zacht ongesproken toon,
waarin de wereld is vertederd,
licht is alles wat overblijft,
meen niet dat die gestorven is,
de wezenlijke pijn beschrijft
dus blijft alles gewoon ?

“De pruimenbloesem geeft zijn geur
ook aan de tijd die hem snoeit.”

( Boeddha )