Netgedichten

netgedicht (nr. 34.506):

volharden

stille dagen leng ik aan
met loze uren
eindigheid verraadt zich toch wel
door het knarsen van het grind

verstand laat los
het moedeloze pogen

door het kabbelen van de stroom
komt vaak de mooiste
steen weer boven

Schrijver: annabel, 22 augustus 2010

annekest

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

stil

4.0 met 10 stemmen

476

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

lijda zieleman, 15 jaar geleden

een heerlijk gedicht, gedachten zo mooi omgezet in woorden, mijn compliment.

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

wat is dit weer prachtig; dit loslaten om weer opnieuw te vinden...

pelgrim, 15 jaar geleden

wat een sierlijke steen komt hier nu dan naar boven!

jan haak, 15 jaar geleden

Zo is het maar net. Mooie boodschap Annabel.

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Prachtig! Wat ook een krachtige slotstrofe.

ingridvoerman, 15 jaar geleden

heel mooi,om vaker te lezen..

elze, 15 jaar geleden

het einde kent geen tijd maar mededogen, mooi geschreven Annabel

Geef je reactie op deze inzending: