tot leven, meer

middernacht
de wereld zou donker moeten zijn
onder een lantaarnpaal staat een man
alleen

hij rookt een sigaret
laat zich vollopen met duisternis
zonder angst

glimlacht en wandelt tot de stenen
op hetzelfde pad
waar ook seizoenen veranderen


ik draal nog even, keer dan
terug naar vertwijfeling
verdwijn in de onbekende stem
van mezelf

het is koud, al te schuldig
en de hemel is zo hoog

een silhouet geeft zich over
aan de stilte
stapt over chaos, die van die dag
die van alle dagen van de maand
die van de onontkoombaarheid

zal ik een naam voor hem vinden
in een vraag herleven

heeft hij mij herkend in zijn glimlach
of zal de ochtend vergeten rondom
het suizelen van eigen boezem, in het licht

- zonder een woord
gaat hij niet dood, ik leg
een gebed onder een steen -

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 3 september 2010

miemakehotmail.com

tot leven meer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 15 stemmen 386