voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.806):

Verzoening ?

Wanneer je mij met
je ogen raakt, word
ik licht, vloeibare
bovenaardse regenbogen,
zo volkomen waarbij
de laatste zilveren
druppels stromen in
de palmen van het hart,
met tederheid bespeeld
het smachtend water,
waaruit de lichamen
van de wereld zijn
gedeeld, weerspiegeld
verlangen hemelsbreed,
toch aarzelen je lippen
te drinken uit een oase
van verzoening, te klinken
op het einde, die kiemen
draagt van een begin.

Ween niet,
wees niet verontwaardigd,
maar begrijp!

Spinoza

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 6 september 2010

Geplaatst in de categorie: liefde

1
2
3
4
5

3.0 met 11 stemmen

540

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Karin, 15 jaar geleden

¨Het smachtend water waarin de lichamen van de wereld zijn gedeeld,¨ prachtige beeldvorming.

Anna, 15 jaar geleden

Hoop is de grootste gemeenschappelijke deler bij mensen. Mooi geschreven.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

in een werkelijk begrijpen ligt vaak een nieuw begin...werelden die elkaar delen...als eenheid...aanraakbaar mooi!

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

De regenbogen geven het gevoel van hoop, dat er in het einde
een nieuw begin kan ontstaan. Mooi geschreven.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Een mooie handreiking in woorden!

Chantal, 15 jaar geleden

Ontroerend mooi.

Lea, 15 jaar geleden

De flexibiliteit van de liefde zit in de verzoening. Indrukwekkend geschreven.

ILse, 15 jaar geleden

Ontroerend gedicht, als de wil er is zal er een nieuw begin ontstaan. Heel mooi dichter.

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

prachtig! vooral het einde dat kiemen draagt van een begin...

Geef je reactie op deze inzending: