inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.067):

requiem voor een eeuwige zucht

waaraan denk je
met de ogen dicht
wanneer ik zeg dat de tijd zal komen

dat de dood me zal bergen
in zeeën van tijd

en, voor daarbuiten tot stilte gesloten,
het onzichtbare mijn toekomst zal erven

in stil zo stil
zo onnoemlijk stil
het glanzen van golven

misschien dringt
niets meer tot me door

werpt het sterven de beelden ver weg
van maan en rozen, ongebroken

of van je stem, helder in een boog

laat me jou zien, leg je hand in de mijne
lig naast me, dichterbij

waarom zwijg je
verdwijn je in het laatste woord

wanneer ik zeg

dat jouw liefde mijn weg zal zijn


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=tIa3_9hOP2g

Schrijver: kerima ellouise, 20 september 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 462

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Jan Jacob Krediet , 15 jaar geleden
Meer dan mooi, machtig en waarachtig.
Fari HS, 15 jaar geleden
Je ontroert de harten met je woorden, weer mooi van jou.
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Zo warmhartig jouw woorden, in ontroering gelezen Kerima.
Astridv, 15 jaar geleden
Woorden, drijvend op de golven in zeeën van tijd, droevig mooi!
switi lobi, 15 jaar geleden
Meegedreven op jouw stem, dank je.
Martien Montanus, 15 jaar geleden
Hand in hand; liefdevol mooi dit!
ingridvoerman, 15 jaar geleden
heel waardevol,mooi geschreven..in woorden wegdromend.
julius dreyfsandt zu schlamm, 15 jaar geleden
uitzonderlijk mooi...........

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)