inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.287):

zesentwintig

de eenhoorn draagt nog sprookjes tussen zijn oren

in het schijnsel van de afnemende maan verdraait
een wolk zijn waarheid

donkerder
waar een zevenmijlsgevoel te grote stappen telt,
gegeven door het levenslange beeld van spiegels
die slechts één kant kennen

ooit zal de zon vertellen hoe het water valt
dan spiegelt er een beeld in vijvers, schoner
dan het oppervlak, dat lelies draagt

waar de druppels dromen schenken lekt een kruik
de levenslange cyclus van een kind, dat
aandacht vraagt


Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 1 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.2 met 8 stemmen aantal keer bekeken 371

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

lijda zieleman, 15 jaar geleden
het beeld dat je schept maakt het waard om het leven te volgen in al zijn facetten.
mooi heel mooi!
Marije hendrikx, 15 jaar geleden
Prachtig geschreven weer!
julius dreyfsandt zu schlamm, 15 jaar geleden
mooi mooi
kerima ellouise, 15 jaar geleden
Uitzonderlijk mooi!
Martien Montanus, 15 jaar geleden
Ooit zal de zon vertellen,heel mooi dit schrijven!
Astridv, 15 jaar geleden
Wat ontroerend mooi. Woorden wegen de waarheid, de andere kant van het verhaal, een leven, nooit helemaal verteld.
irene verkerke, 15 jaar geleden
Mooi geschreven.
Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden
Sprookjesachtig en melancholisch, mooi gedicht!
amanda malinka, 15 jaar geleden
Geloof dat de laatste zin moet zijn..dat om aandacht vraagt...bij zo gedicht gaan je gedachten naar de gedachten achter de gedachten.
ingridvoerman, 15 jaar geleden
Zoveel zeggend,liefdevol gedicht, bijzonder mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)