wil jij over mijn schaduw waken
wat ik jou vragen wilde
deed de wind verlengen, op ieder ogenblik
van omgrenzing
met om ons heen
het strand en de verwarring uit zee
kon je mij verstaan
en verder
terwijl je bewoog op vrijheid, het ritme
dat jouw stem voedde
mijn gefluister
als een eiland insloot, dat daar
moest sterven, smal en wit
meeuwen legden een licht
op die dag
het gewicht was zuiver, zoals een zee
met druppels
waarvan je niets te vrezen hebt
bloeiend door het waaien
van schelpen
ik wilde jou wat vragen, ongeremd
en toen
niets meer
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie