Monogram

Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten. Mist en regen
verspellen ons een begin in
een geluidloos sterven tussen
verwachting en de wanhoop, van
een tijdloze monogram in
scherven waarin we staan.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 1 november 2010

pebmartenskpnmail.nl

Tijdloze monogram

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.1 met 16 stemmen 589