verstrooiing

vele rozen lagen er; maar zeven stonden
fier rechtop

als een saluut in zilt herinneren
verging hun aanblik stiller dan de wind, die vogels droeg
uitgestrooid langs zand en water
zwierf wat as

van wie het was –dat weet ik niet, maar wel
de witte blaadjes die zich bogen
naar de hemel

en dat steeds vervagend spel
van vele zware voeten
die hun tijd nog moeten
gaan

de mijne bleven even
staan..

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 2 november 2010

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

1 november

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 13 stemmen 920