verstrooiing
vele rozen lagen er; maar zeven stonden
fier rechtop
als een saluut in zilt herinneren
verging hun aanblik stiller dan de wind, die vogels droeg
uitgestrooid langs zand en water
zwierf wat as
van wie het was –dat weet ik niet, maar wel
de witte blaadjes die zich bogen
naar de hemel
en dat steeds vervagend spel
van vele zware voeten
die hun tijd nog moeten
gaan
de mijne bleven even
staan..
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 2 november 2010
quicknet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
1 november 3.0 met 13 stemmen 
817
817
Geef je reactie op deze inzending:
De witte blaadjes die zich bogen naar de hemel, raakten een hart in herinnering, stiller dan de wind...