Vrij
zijn loodgrijze ogen
verhalen niet van rauw geslagen nagels
in ontheemde handen
kinderkopjes, verdwenen onder ‘t zand
het uitgeholde huis krimpt
ineen zakken de muren
scherend langs de lijn tussen doods en dood
kunnen eb en vloed noch eerste kwartier
zijn verlangen keren
een laatste stap nog en hij is
vrij
Geplaatst in de categorie: psychologie
Gelukkig kan ik hier nog van je genieten.
Mooi dichtwerk!