Oerdrang
Er slaan golven op de kust
en niemand neemt ze waar.
In een duinpan zag ik haar,
bloot als een vis, verdiept in een boek,
ik keek op haar neer als een keizer,
ik kon doorlopen, maar dat deed ik niet.
Jij zag opeens dat er een standbeeld
was die als een schaduw over je heenboog,
je wenkte me, wat was ik graag gekomen,
maar ik sloeg door angst te pletter,
er slaan golven op de kust
en iemand neemt ze waar,
daar blijft het bij.
Geplaatst in de categorie: verdriet