voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.080):

Onwaarschijnlijk

Het golfje gaf het op.
Het overkwam hem
in het openliggen van het duister.
Toen het water stil werd
en hij langzaam een verleden kreeg
zoals de stervende meeuw
op het strand
probeerde hij nog de vloed
tegen te houden.
En daarna het aflopen van het water.
Hij besefte dat zelfs met al het vocht in zijn ogen
hij nooit sterk genoeg zou zijn
om zee te worden.

Ik waaide verder met een roos.
Op de bodem bloeide geen enkele bloem.

Schrijver: kerima ellouise, 14 november 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

Onwaarschijnlijk

1
2
3
4
5

3.4 met 19 stemmen

444

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Als onderdeel van....vergeet je jezelf weleens....mooi...!

LadyLove, 15 jaar geleden

Beeldschoon liet ik me meeslepen in jouw zee :)
Met plezier gelezen.

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

De golf die zee wil zijn, hij is het zonder het te beseffen. Mooi gedicht!

pama, 15 jaar geleden

In de ebstroom en het bruisend bloed terug zag vloeien, kwam de ware aard weer droog te liggen.Heel mooi gedicht.

Wee, 15 jaar geleden

'Nooit sterk genoeg om zee te worden.' Mooi, Kerima!

pelgrim, 15 jaar geleden

Wat een treurspel beeld je hier uit... arm golfje, bijna ontroerende geschreven ;)

Geef je reactie op deze inzending: