ZWAAILICHT

De hond blaft in je oor, zo hartverscheurend hard
niet te tillen, te torsen dit geluid, als een sirene in
de nacht plotseling, of een donderslag opeens

gaat het in je tekeer. En een fel blauw licht zwaait
in je binnenste, waar je hart ooit moet hebben ge-
zeten. En je ogen staan groot, vol schrik, en kijk-

en in een rare wereld. De huizen zijn dansende
spookhuizen geworden, auto's in de straat
bots-autootjes die op elkaar inhakken. En je

kan niet anders dan wakker blijven en door-
staan. En kinderen met geschminkte gezichten
lachen je uit, in de verte een grote schim die je

doet denken aan je moeder die toekijkt en je
aanwijzingen toeschreeuwt maar die je niet
hoort, maar verder is alles oké met je, ben je

verlicht, hoe raar dat ook klinkt, ja, het klinkt
als regelrechte onzin, en noemt jezelf: weirdo-

droom spookhuizen zwaailicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 262