voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.734):

dit kerstconcert

gevoelig..
de carols klonken als weleer - zo sfeervol -
ook in oude oren

daar lichtte het geluid
een warm gevoelen op, het zong allerwegen mooier
toen er ogen traanden en emotie toch
een uitweg vond

och mama..

jouw gewonde geest vertrok geen spier
mijn “ik ben hier” vatte geen vlam
en in mijn warme handen trok de kilte
van verdriet

ik liet
jouw wereld bij je blijven

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 21 december 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ziekte

1
2
3
4
5

3.7 met 13 stemmen

503

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 15 jaar geleden

Dit geeft zo droevig en een machteloos gevoel, maar zo mooi geschreven!

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

Tragisch mooi geschreven! Het verdriet om de gescheiden werelden is duidelijk voelbaar.

lijda, 15 jaar geleden

de pijn zo voelbaar neergezet, ik lees het in herkenning.

pama, 15 jaar geleden

Heel integer geschreven Anja, fijn om te lezen.

Marije Hendrikx, 15 jaar geleden

'Ik liet jouw wereld bij je blijven ' - zo schrijnt het afscheid en blijft herinnering in vandaag.....

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Jouw handen droegen warme klanken haar wereld in.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

zo machteloos, maar zo mooi neergezet

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Maar jij was erbij met al je warmte!

Geef je reactie op deze inzending: