voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.897):

te leven

een stem roept
het slaan van de deur

het is avond

schemer
kopieert woorden, de bleekheid van de maan
en nog veel meer koude

misschien zoek ik een weg
waarachtig achter ramen
ongeteld

"zou dit het sterven zijn
uit tussenpozen gegroeid"

het voelt zo aan, zeg je
je ogen op mij en het verschil
gericht

zonder gezicht
loop je mijn hart voorbij

Schrijver: kerima ellouise, 30 december 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.4 met 19 stemmen

328

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

katty, 14 jaar geleden

En de koude van de leegte achter de ramen maken het beleven nog meer onbenoemd.

Laurens, 14 jaar geleden

Direct al blijft het geluid van die dichtklappende deur bij mij hangen: zonder gezicht loop je mijn hart voorbij.

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Sterven uit tussenpozen gegroeid...... Prachtig verwoord raken gevoelens recht in het hart.

pama, 14 jaar geleden

Naar de fasen in het leven gemeten is een verandering een pose van onszelf, anderen zien dat vaak niet.Heel mooi Kerima

Geef je reactie op deze inzending: