inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.091):

Wat mij ten diepste

Wat mij ten diepste stuwt en voedt
wil ik delen met jou en met velen;
wil ik zaaien en begieten,
vruchtbaar laten worden en stralen,

zoals licht dat niet verborgen kan blijven
onder een bank of in een hoek
van de kamer, maar trilt en uitdijt
tot vreugde en verkwikking van de ziel.

Wie vindt de klanken, de geuren, de beelden
die oproepen tot dieper verstaan, tot
herkenning en warme herinnering,
tot de hergeboorte van het kind in ons?

Schrijver: Adeleyd, 11 januari 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.6 met 13 stemmen aantal keer bekeken 408

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 14 jaar geleden
Dit raakt mij ook ten diepste in de hergeboorte van het kind in mezelf.. Geweldig mooi gedicht!
jan haak, 14 jaar geleden
Mooi lichtdicht wat gezien mag worden...
An, 14 jaar geleden
Dank je voor het delen
Henk Knibbeler, 14 jaar geleden
Dit gedicht komt ook wel uit het diepste van je hart Rosa, mooi neergezet!
pama, 14 jaar geleden
Mooie zinnen die ons het kind opnieuw laat baren, om zichzelf en ons te overwinnen. Heel mooi.
Marije, 14 jaar geleden
Dit mooie gedicht heb ik met alle zintuigen gelezen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)