Netgedichten

netgedicht (nr. 37.178):

Ik wandel met voeten

wolken witberen helder
als ik de horizon aanschouw
aan het verlaten strand
alleen diverse vogels
vergezellen mij op de wandeling

er is een zoutzilte zeelucht
dat zweeft in de lucht als een trotse veer
ik wandel met voeten
in maanwitte duinen met open grenzen
dat maakt iets los in mij

en ik herdenk: nu blijde
de wonderlijke magie van het daglicht
waarover dromen lopen warmer dan voorheen
in de volle winterstilte
veel meer nabij

zo ben ik nooit alleen

Schrijver: Quicksilver, 16 januari 2011

Geplaatst in de categorie: natuur

natuur

3.6 met 9 stemmen

449

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden

Ik heb genoten van je wandeling door te wandelen in de regels van je schitterende poëzie. Zo zag ik je wolkenberen en voelde de vrijheid van de open grenzen achter de maanwitte duinen. Dank je wel voor dit mooie gedicht!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Het licht zo mooi, te ontvangen bij elke stap.
Mooi natuurgedicht.

Astridv, 14 jaar geleden

In volle winterstilte lopen dromen, warmer dan voorheen over de wonderlijke magie van het daglicht, prachtig verwoord, mat name de laatste strofe sprak mij heel erg aan!

switi lobi, 14 jaar geleden

Dat "in de lucht" had best weggemogen in dit prachtige gedicht: het voegt niets toe lieve Dicky, want je hebt de lucht dan al ervaren.

Maria Voerman, 14 jaar geleden

Een sfeervol gedicht over een wandeling aan het strand. Prachtig verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: