een vonk
op de heuvel
stond een boom
daar beefde een man
de man leek op de boom
de boom leek op de man
niet anders lag er een schaduw
aan hun voeten, als een spiegel
om de dood te scheiden
toen de zon zich draaide
roerde er een blad
en droeg ik
de boom
de man
en de schaduw
op mijn rug, de heuvel af
ze werden lichter
door de voorbestemdheid
van dit gedicht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 19 januari 2011
Geplaatst in de categorie: filosofie