geschenk
met de rechterhand
schreef hij zijn verzen, angstvallig
de toekomst vermijdend
alsof
lijnen voorspelbaar waren
de linker bleef gesloten
voor de wind die met de bomen mee
langs het water huilde
herhaaldelijk onderstreepte hij
tot het punt waar een ouder wordende horizon
de regen wilde opvangen:
“als een zon breekt
tel ik de bloemblaadjes
op mijn tocht
vergeten zal ik niet
wat zij in mij zocht”
ik gaf hem
wat ik schenken kon: het eerste rozenblad
Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=w648vazFhM0
Schrijver: kerima ellouise, 12 februari 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
Een gedicht met een hart Kerima.
van voorspelling
brengt een roos
de toekomst
in het hier en nu
Daar zullen ze bloeien tot de winter ze verkilt en krakend vervangt.