Netgedichten

netgedicht (nr. 37.710):

waarvandaan

het was een zacht begin
toen jij dichterbij
kwam
en de rivier achterliet
die ten dode was opgeschreven

je was de enige
die zag hoe het water
treurde
hoe stil haar stroom de klanken
volgde

van de wind, de verte
waar niemand wil komen
en nog trager vogels herleest

dan de woorden, die zichzelf,
nog in hun schaal, niet begrijpen

het was meer dan een omhelzing
de dag
waarnaar jij en ik zochten

we schoven hem aan elkaars vinger
met een ring van zilverpapier

*

dat wat we niet zien
raakt ons aan als wit wuivende lelies
van oever naar oever

*

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=F44TGCPHwMU

Schrijver: kerima ellouise, 15 februari 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

waarvandaan

3.2 met 17 stemmen

348

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Zo nabij en toch zo ver: prachtig.

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Zo heel mooi!

Joanan Rutgers, 14 jaar geleden

Je hebt een grote schare fans, koningin der dichteressen, ook ik ben met open, verbaasde mond zwaar onder de indruk. Je zichtbare armoede verhult een onzichtbare rijkdom! Materiële koninginnen diep beschamend!

Rudolf, 14 jaar geleden

hoe stil haar stroom de klanken
volgde, echt prachtig

pama, 14 jaar geleden

Beide zielen spiegelen zich in een treurig waterlint en slaat de liefde bruggen van licht, waarmee zij de oevers tot elkaar verbind.
Heel mooi Kerima.

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Gedicht en beeld, "meer dan een omhelzing"!

wietewuiten, 14 jaar geleden

waarvandaan kan ik zacht beginnen schrijven. ik moet letters en woorden vinden. die moeten groeien en klank vinden om te loven. waarvandaan?

AstridV, 14 jaar geleden

In één woord: Prachtig!!! Dat wat we niet zien raakt ons aan...van oever naar oever, heel mooi, Kerima

Geef je reactie op deze inzending: