inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.683):

Tekens aan de evenaar

In het voorjaar schuilt haar
vrouwelijkheid, winters lonken
alleen vermoeide oude mannen,
zomers spelen kinderen onbevangen,
dan ben ik in het najaar tot alles bereid,
dan bestaat er geen verlies aan tijd.

En komen we elkaar vervangen,
wordt de hengst van passie als
overwinnaar bereden, beteugeld,
gevleugeld van verlangen en
verschuiven tekens aan de evenaar.

Dolend op de wieken van de molenaar,
schrijft de wind z’n intieme taal, beleeft
de liefde in de schaduw van een korenschoof,
ongebonden in een wolk van zuiver
haar aan het eind van elke regenboog.

Zaai– en oogstgoed in één oogopslag van
schoonheid onderschept, silhouet van de liefde
blijft ongerept, wat op onze horizon kan bogen,
raken we in onze muze meer en meer bevlogen.
Mijn lief, daarin is nog zoveel meer te geven.

“Door de wetenschap bereiken we veel,
alleen de liefde neigt naar perfectie.“


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 20 februari 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 204

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Ingrid
Datum:
25 februari 2011
Email:
Ingridkasdorphetnet.nl
Heel mooi geschreven, ook de "one-liner".
Naam:
Lea
Datum:
23 februari 2011
Email:
L.vankesselziggo.nl
"Jouw tekens aan de horizon" beloven een warme liefdevolle zomer. Om naar uit te kijken , heel mooi geschreven.
Naam:
Ans
Datum:
23 februari 2011
Email:
Ansmanshotmail.com
Heerlijk gedicht, weer intens van genoten. Een mooie combinatie van de tekst en de illustratie.
Naam:
LadyLove
Datum:
20 februari 2011
Email:
ladylove40gmail.com
Prachtig geschreven Paul.
Heb je deze dame zelf getekend?
Graag gelezen.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
20 februari 2011
Email:
maryama37hotmail.com
Jouw muze zaait prachtige woorden ?..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)