voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.808):

Zij fietst heen

Mijn moeder fietst weg. Ik voel het
als zij bij mij zit, op mijn schoot.
Al haar kracht lijkt gericht op het verlaten
naar voren trappen, in het verleden praten.

Ze is weer als het meisje, amper vrouw.
Alleengelaten fietst zij in gedachten voort
van Noord naar Rosmalen en terug.

Haar benen gaan verwoed tekeer
gestuwd door pulsen uit haar stuit
haar gebogen rug verslapt na elke stuip.

Mijn moeder fietst nu verder dan weleer.
Zij is er nog maar ook al niet meer.

Schrijver: Ludy Bührs, 21 februari 2011

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ziekte

1
2
3
4
5

4.1 met 23 stemmen

602

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Rudolf, 14 jaar geleden

Mijn moeder fietst nu verder dan weleer, is veelzeggend voor dit prachtige gedicht.

kerima ellouise, 14 jaar geleden

alsof het je eigen woorden in twee scheurt...zo fragiel maar ook zo mooi neergezet.

sydhart , 14 jaar geleden

Sterk geschreven, van titel tot eindregel!

Adeleyd, 14 jaar geleden

Je moeder fietst verder dan weleer; hoe warm beschreven, maar ook vol tragiek.

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

In de stevige manier van fietsen is er toch de kwetsbare mens. Heel mooi beschreven!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Jouw woorden, zoveel zeggend voor mij. Intens, ook zo mooi.

c. paris, 14 jaar geleden

dit breekbare gedicht staat als een huis, prachtig.

Geef je reactie op deze inzending: