Zandlopertje,
De zandkorrels
ruisen door de
vingers van haar
kleine hand, hier
heeft zij gespeeld,
hier is zij gestrand.
In een oorschelp
ruist de echo van
het eeuwig leven
wat zij ontdekte
in een beweging
met haar hand,
fluistert de zee
wind haar naam
in ieders oren, ze
bereed een eigenwijs
dolfijntje over de
golven van plezier,
maar kon daarmee
het tij niet keren.
Door de zandloper viel
de stilte, een laatste
korrel liefde, om die ons
te schenken, daaruit valt
alles nog te leren, meer
kon ze ons niet geven.
- Opgedragen aan vrienden voor een groot
verlies en alle kinderen van de wereld.-
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 6 maart 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden