ontmoeting met een dichter
ik zoek de lente
en een deel in mezelf
om aan jou te laten zien
schrijf je toe dat er een schaduw is
waarin ik af en toe verdwijn, in veelvoud
en dat het zo moet gebeuren
woordverwarrend tegen het diepe
en de windvlaag, vol met oude kuilen
zo gaat het steeds weer
het staart me aan, het grijpt en richt zich op
vanuit de ribben van doodgravende droefheid
vouwt zich ongebaand
rond mijn lichaam en wordt dan weer beweging
met een handslag, stil in nieuwe aarde
jij beaamt wat ik geschreven heb
kijkt mee in donkere hoeken, in dit gedicht
en wrijft dan jonge vogels op mijn huid
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 12 maart 2011
Geplaatst in de categorie: liefde
jij ziet zie jij?
zien wij wij zien!