Camera Obscura
Hier verberg ik mijn overpeinzingen
duistere gedachten en herinneringen
die zich kleden met schemer
geheime bewaarplaats
van verregende strelingen
Ik woon er tussen onleesbare bundels
vol hoekige en hermetische woorden
testamenten van dode dichters
die spelen met wanhoop en liefde
en drentelen achter schuifdeuren
In deze verborgen camera obscura
dringt nu lentelicht binnen
het kruipt over de bladgouden vloer
gloeit langs de rand van de rede
en lost op in schaduwwater
Ik zoek in galmende echo's
en achter matglazen spiegels
naar de oorsprong van verwoording.
Geplaatst in de categorie: tijd