Omweg en ik viel stil,

Het pad in de heemtuin liep dood,
heb het zelf zo willen kiezen,
om uit alle omwegen niets te
verliezen, er is geen voldoende
tijd meer om te belopen, we
komen elkaar wel ergens tegen,
een kringloop niet van willekeurige
gevaar ontbloot, ik tors het kruid
van marmeren zerken, deemoedig
mors ik de verweerde letters waar
de levens bewijzering voor staat.

In het voorspelde rood der rozen, wat
knellend werkt in het spel van minnekozen,
vervloek de dreiging van de overmaat
waarvoor de tijd ons liet bloeden, om
naar een bodemloze schat te graven, of uit
de rusteloze ziel en of daar nog wat uit te
winnen viel, wil ik in mijn denken zwijgen,
ontdek hoe weelderig gras zich opnieuw tot
dwaze dromen rijgen, pas daarna viel ik stil.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 25 april 2011

pebmartenskpnmail.nl

Omwegen en ik viel stil

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 219