Beknotte vrienden?
De beknotte wilgen, zij
hebben alleen de sloot ,
geen tint die meer verkleurd ,
geen kroon om mee te pronken,
geen blad zal nog vallen, geen open
armen om te verheffen, speling van
het lot om te beseffen dat het houten
hart werd weggeschonken, de vermolde
geest is verscheurd, rest een treurige
verveling tot aan de dood.
Mistflarden besluipen ze en sloopt
ze tot aan de magere tenen in het
griend,in een andere vingerzetting
komt de botte bast tot groei en
opeens staan ze er weer als een
oude vriend, naast de statige
kurassen van de slome beuk en
de drukke eik, beneveling snelt
door hun trotse tooien en komen
de stille graven weer tot bloei.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 19 mei 2011
Geplaatst in de categorie: natuur