inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.223):

in het donker mag ik eten

er hing iets in de lucht
het moest wel feest zijn, blij

misschien zelfs kleurige slingers

tot daar de zon haar schaduw wierp
jij mij woorden speelde die ik
niet vangen kon

ik wist het niet, hoe kon ik weten

toen was er enkel zwijgen nog
en een verlangen naar leven
naar mogen zijn

voor mij geen polonaise meer
want zulk een dans vertrouw ik niet

- verleden tijd is nooit voorbij -

maar in het donker mag ik eten

Schrijver: Wee Lass, 22 mei 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 384

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Marije hendrikx, 14 jaar geleden
Pijnlijk mooi geschreven nachtelijke polonaise, waar het verleden nooit voorbij is...
mobar, 14 jaar geleden
Een rilling over mijn rug, knap geschreven!
kerima ellouise, 14 jaar geleden
bijzonder mooi!!!
Martien Montanus, 14 jaar geleden
Inderdaad....verleden tijd is nooit voorbij......intrigerend gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)