in het donker mag ik eten
er hing iets in de lucht
het moest wel feest zijn, blij
misschien zelfs kleurige slingers
tot daar de zon haar schaduw wierp
jij mij woorden speelde die ik
niet vangen kon
ik wist het niet, hoe kon ik weten
toen was er enkel zwijgen nog
en een verlangen naar leven
naar mogen zijn
voor mij geen polonaise meer
want zulk een dans vertrouw ik niet
- verleden tijd is nooit voorbij -
maar in het donker mag ik eten
Geplaatst in de categorie: psychologie