inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.312):

Stille wateren

Met een sierlijke boog
duikt mijn wezen in haar vloeibare goud.
Mijn vreugde huppelt juichend
over de witte spetters van haar deining.

Ademloze stilte
in de schaduwzijde
van haar overkoepelende kracht
waarbij erosie
de ruwste parels verzacht.

In het donkere jou
omhels ik de stilte
in haar mooiste vormen.

Zo roerloos, rimpelloos lijk je mij te spiegelen,
terwijl de diepte van mijn Ziele-zijn
verborgen ligt in de eeuwige beweeglijkheid
van jouw bodem.

Schrijver: Katty, 27 mei 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

4.3 met 24 stemmen aantal keer bekeken 313

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

kerima ellouise, 14 jaar geleden
prachtig! met diepgaande laatste strofe!
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Een gedicht om te koesteren opdat het ziele-zijn wordt vereeuwigd in deze rimpelloze spiegeling!
Wee, 14 jaar geleden
Wat een mooi gedicht!
lijda, 14 jaar geleden
Deze " stille wateren " heeft een overkoepelende kracht! graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)