Stille wateren
Met een sierlijke boog
duikt mijn wezen in haar vloeibare goud.
Mijn vreugde huppelt juichend
over de witte spetters van haar deining.
Ademloze stilte
in de schaduwzijde
van haar overkoepelende kracht
waarbij erosie
de ruwste parels verzacht.
In het donkere jou
omhels ik de stilte
in haar mooiste vormen.
Zo roerloos, rimpelloos lijk je mij te spiegelen,
terwijl de diepte van mijn Ziele-zijn
verborgen ligt in de eeuwige beweeglijkheid
van jouw bodem.
Geplaatst in de categorie: liefde