Spelen
Het spelletje dat je speelde
kende geen begin
en had nauwelijks een einde
het voelde voort uit tijd
en bestond uit ingewijden
soms in die droom
als de duisternis draaide
was je nog dat eenzaam kind
verslagen, onbemind
in de liedjes die je zong
voordat je in de leegte sprong.
Inzender: Henk van Dijk, 29 juli 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
mooi gedicht...