inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.345):

Solipsis

Er is geen getuigenis zonder waarnemer.
Leven, ofwel de kunst van het scherp zien
bij tanend licht van een wankele schemer,
wachtend op een verruimde blik misschien.

Wanneer ben ik tot acceptatie bereid?
Als ik hoor, voel, proef, ruik of zie?
Of is er nog een verborgen waarheid,
als echo van een onbekende dimensie?

Is alles om mij heen vluchtig en onwaar,
iets dat bij de gratie van mijzelf bestaat
en zijn alle dingen slechts zolang daar
voor wie tijdelijk zijn ogen openslaat?

Of blijft alles zoals het is,
autonoom en van alle tijden,
bij licht en duisternis?

Schrijver: Iniduo, 19 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 79

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)