Netgedichten

netgedicht (nr. 40.372):

Vreemde stilte

Het argument van stilte
geef ik terug aan de mist
en eenzame beeldkunstenaars
reik ik een spiegel zonder achterbeeld
ik keer weer ontboden terug
naar het vertrouwde begin
toen niemand het waard was
om de beginselen te vertrouwen

ik spreek weer met die vreemde
die nog niets over mij wist
en vertel hem plots in fluister
dat niemand zich heeft vergist
ik voel de vreemde stilte
alsof ik dood ben in een kist
wanneer ik denk aan mijn geliefde
blijft er niets anders over dan zwijgen
en proberen de herinneringen te vergeten
in alles omhelzende vreemde stilte.