Netgedichten

netgedicht (nr. 40.532):

"Zaaien of maaien"?

Schaduw strooi onnavolgzame
twijfels over het zwervende
gedachtegoed, broze jaren
verschijnen in beloftevolle
schetsen op de smetteloze
muren van gedroomde kastelen
hangend in luchtledige steigers.

Mijn zaaier was zorgeloos
vertrokken, met ongebonden
handen, haren wuivend aan
weerszijden van de akkers,
strelend de goudgele aren,
verwaait het stuifmeel van
kleine rusteloze zielen
tot waar de wereld reikt,
en lijken te kiemen.

Ik vertrouw de boodschap en de
richting niet, alleen de liefde
blijft toegankelijk en echt, al
zijn haar velden veel gemaaid,
de dood zaait sterren die doven
aan al wat aan de hemel hecht,die
van mij blijkt te zijn gelogen.