De Poortwachter van het Dodenrijk
“ Wat de Aarde breekt, zal de Hemel binden”
Op de drempel van zijn laatste adem
verlaat hij onhoorbaar bloed en tempel
en spelen sterren met de oneindige nacht
Het leven wordt een onbuigzaam spel
voor haar en drukt zijn stempel
intens op de blauwdruk van haar wezen
Zij reikt eindeloos naar hem
en bidt voor hem naar niemandsland
als drager voor hun gebroken hemel
In het oog van de Dood woont haar lief
nu waardig en roept haar naam
onmachtig vanuit een klankloze wereld
Zij verdrinkt in waanzin als zij hem
te vroeg verliest aan het stenende graf
waar haar handen zich kapot graven
op zoek naar zijn dolende geest
die wacht tot zij zijn weg mag volgen
en hem weerziet in het Grote Mysterie
als zij aanklopt
bij de Poortwachter van het Dodenrijk
Geplaatst in de categorie: verdriet