inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.574):

Levend water,

Steeds weer als je mij
met ziel en ogen raakt,
ik onder de deken uit de
nachtelijke nevel ontwaak,
word ik licht en doorzichtig
als druppels dauw uit
de mediterranen in de
palmen van je handen.

Voorzichtig als het levende
water stroomt waarmee je
mij hebt gemodelleerd,
nu aarzelen je lippen nog,
waarmee je eens van mij
zult nippen, mij te zien en
begrijpen als je dat gedurfd
had, anders mag ik alleen
maar hopen dat de heldere
stille bron blijft lopen.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 29 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 290

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Karin, 14 jaar geleden
Mooie heldere bron waarin de richting van het denken duidelijk wordt. Pracht gedicht.
Loes, 14 jaar geleden
Daarom moeten we moeder aarde in ere houden.
Mooi gedicht
Ingrid, 14 jaar geleden
Prachtige regels.
Anna, 14 jaar geleden
Bijzonder en mooi geschreven liefdesverklaring.
Chantal, 14 jaar geleden
Lief gedicht, fijn om mee te dobberen op het water uit de levensbron.
Ilse, 14 jaar geleden
Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)