inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.577):

een heerlijk recht

langs mooie vijvers en onverharde paden
zonder hek of enige tralie
ga ik op zoek

geen Dwingelderveld
noch een andere laagte
zal mij weerhouden om te zweven

tussen stilte en de woorden
die, in mij, diep dansen

ach, deze tijd, deze heide schone tijd
niets maakt hier de vogels oud
of het kind dat regendruppels vangt

met open hand en de zee hoort
in zijn klompen

verzonken zijn de oude stenen
van de dagen, ver ervoor

ik ga liggen op de grond
waarop ik lag en adem zichtbaar
de gratie van de aarde

Schrijver: kerima ellouise, 29 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

2.9 met 41 stemmen aantal keer bekeken 464

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Hazen, 14 jaar geleden
Wat heb ik dit gemist.(zucht)
Gerhard Burgers, 14 jaar geleden
' verzonken zijn de oude stenen
van de dagen, ver ervoor' schitterend, zoals het hele melancholieke dicht.
pelgrim, 14 jaar geleden
Met verlichte pen geschreven, zo lijkt -dit prachtige gedicht....
AstridV, 14 jaar geleden
De gratie van de aarde te kunnen ademen tussen de stilte en de woorden als een kind dat regendruppels vangt, met open handen, prachtig!
jan haak, 14 jaar geleden
Gracieus zweven jouw woorden weer...
Wee, 14 jaar geleden
Wauw, wat een schitterend gedicht!
Rudolf, 14 jaar geleden
Een plaatje
Alida, 14 jaar geleden
Ademloos gelezen Kerima, prachtig!
wuitewiet, 14 jaar geleden
natuur op zijn fraaist, in droom en verleden. maar je ziet haar nu nog stralen.
arie, 14 jaar geleden
In stilte mijmer ik mee gedragen door jouw visualiserende bewoordingen


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)