Foto van vroeger
Je raapte het leven
als dwarrelende bloesems
van bomen in de lente,
gevangen door de zachte bries
van Astarte.
Je had er een in je haar gestoken,
als symbool van vruchtbaarheid
en eeuwige vreugde.
Het was een leven dat je zelf niet mocht tekenen:
je verwachtte zoveel,
en zou zo weinig krijgen
En terwijl je een stil gevecht leverde,
wist je al voor je je gewonnen gaf,
dat je nooit zou winnen van de nacht.
De bloemetjesjurk werd vervangen,
door verlichte schreeuwen,
van mensen die het gewoon niet begrepen.
Geplaatst in de categorie: familie